ریزش بهمن اغلب رویدادی مرگبار است. این پدیده همواره بر اثر ارتعاشاتی روی می دهد که باعث جا به جایی قطعات بزرگی از برف و یخ می شود.
ریزش بهمن معمولا هنگامی روی می دهد که لایه تازه ای از برف بر روی سطحی با شیب متوسط تا تند نشسته باشد. آب شدن لایه بیرونی آن را به یک ورقه یخی غیرمستحکم تبدیل می کند. با بارش بیشتر، این ورقه یخی در میان توده ای از برف مدفون می شود.
پس از آن تنها کافی است که یک اسکی باز از سطح شیب دار عبور کند تا توده های برف جا به جا شوند.
ریزش بهمن به همین ترتیب آغاز می شود. سرعت ریزش این توده های برف و یخ تنها در چند ثانیه گاه به ۱۳۰ کیلومتر در ساعت می رسد. امری که باعث می شود همه چیز را با خود به سمت پایین سطح شیبدار ببرند.
ریزش بهمن در نزدیکی یک روستا می تواند باعث شود ساکنان جان خود را از دست بدهند، جریان برق قطع شود، و جاده ها و ساختمانها تخریب شوند.
اغلب پیش از آغاز فصل سرما اقداماتی برای جلوگیری از ریزش بهمن های سهمگین انجام می شود. از جمله این اقدامات می توان به استفاده از محافظ و انفجارهای کنترل شده برای ایجاد لغزش های کنترل شده اشاره کرد.
